ψευδόμορφος

-η, -ο / ψευδόμορφος, -ον, ΝΜ

νεοελλ.

1. αυτός που παρουσιάζει μορφή διαφορετική από τη συνηθισμένη, που μοιάζει με κάτι άλλο

2. το ουδ. ως ουσ. το ψευδόμορφο

(ορυκτ.) ορυκτό που σχηματίζεται από τη χημική μεταβολή ή την αλλαγή τής δομής μιας άλλης ουσίας, παρά το γεγονός ότι αυτή διατηρεί το αρχικό εξωτερικό σχήμα της

μσν.

αυτός που παρουσιάζεται με ψευδή μορφή, που παραμορφώνει τον εαυτό του.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ψευδ(ο)-* + -μορφος (< μορφή), πρβλ. πολύ-μορφος. Η λ., ως επιστημον. όρος τής Νέας Ελληνικής, είναι αντιδάνειο, πρβλ. αγγλ. pseudomorph].